Prolog - ,,Dramione - Utracona przyjaźń''

Hej :) 

Tak jak obiecałam, wstawiam prolog (mam nadzieję, że się wam spodoba). Dodatkowo dołączam art Dramione autorstwa mojego kolegi ;) Rozdział pierwszy już za niedługo.   

Miłego czytania! 

Johanna Malfoy

****** 

            

         Obrazy zmieniały się jak w kalejdoskopie.

         Draco- ze łzami w oczach i wyciągniętą różdżką. Dumbledore- spadający z wieży astronomicznej. Bellatrix- nachylająca się nad dziewczyną i szepcząca jej do ucha. Fred- zastygły z uśmiechem na ustach. Snape- oddający swoje wspomnienia. Voldemort- oznajmiający, że Harry Potter nie żyje. Tonks i Remus- leżący bez życia w Wielkiej Sali…

         Hermiona obudziła się zlana potem. Przez chwilę nie wiedziała, gdzie się znajduje. Słyszała tylko swój płytki oddech i czuła przyspieszony puls. W końcu sobie przypomniała – była w Norze, w pokoju, który dzieliła z Ginny. Dziewczyna wciąż nie wierzyła, że wojna się skończyła, a ona mieszka w domu Weasley’ów. Właściwie nie wiedziała, jak to się stało – po prostu w którymś momencie zemdlała w ramionach Rona i gdy się obudziła, była już w Norze. Weasley’owie skontaktowali się z jej rodzicami i ustalili, że Hermiona może zostać u nich przez pierwszy miesiąc wakacji. Ci ludzie prawie jej nie znali (kolegowała się z ich synem dopiero od roku), a przyjęli ją, jakby była stałą bywalczynią w ich domu. Tak, jakby zapomnieli o tym, że dziewczyna przez cztery pierwsze lata  nauki była zagorzałą Ślizgonką, gnębiącą Harry’ego Pottera i jego zwolenników.

         Hermiona spojrzała na zegarek stojący na jej szafce nocnej – wskazywał kilka minut po trzeciej. Stwierdziła, że musi iść do łazienki i choć trochę ochlapać się zimną wodą, gdyż wiedziała, że inaczej nie zaśnie. Ostrożnie wstała z łóżka, aby nie obudzić Ginny. Podczas ostatniego tygodnia bardzo się z nią zaprzyjaźniła. Ona również miała kłopoty ze spaniem, więc Hermiona cicho wymknęła się z pokoju, na wszelki wypadek rzucając na przyjaciółkę zaklęcie Muffliato. Kilka drzwi dalej znajdowała się łazienka. Dziewczyna szybko do niej weszła i odkręciła kurek z zimną wodą. Zwilżyła nią twarz i nadgarstki, jednak to nic nie pomogło. Zakręciła kran, zaczęła się rozbierać i weszła pod prysznic. Strumień zimnej wody uderzył w jej nagie ciało, zmywając z niej strach, niepokój i zapach wojny.  Dziewczyna nie mogła uwierzyć, że za niecałe dwa miesiące znów wróci do Hogwartu. Znów będzie się pilnie uczyć, pomagać kolegom w nauce, a na koniec zda owutemy na same wybitne i dostanie upragnioną pracę w Ministerstwie Magii. Harry, Ron i Ginny bardzo cieszyli się z powrotu do szkoły, tak jakby nie przeszkadzało im, że to już nie będzie ten sam Hogwart.

         To nie będzie Hogwart ze Snapem, szastającym swą czarną szatą po korytarzach i uczącym obrony przez czarną magią. To nie będzie Hogwart zarządzany przez profesora Dumbledore’a. Teraz dyrektorką szkoły zostanie pani McGonagall, Gryfoni dostaną nowego opiekuna domu, a Slughorn przejmie klasę eliksirów w lochach. To będzie Hogwart naznaczony piętnem wojny, z uczniami pamiętającymi te straszne czasy, gdy karą za nieposłuszeństwo było Crucio.

         Gorące łzy zmieszały się z lodowatym strumieniem wody. Hermiona, szlochając, oparła się czołem o kafelki pod prysznicem. Spazmy płaczu targały jej ciałem.

         Nigdy nie przypuszczała, że wojna aż tak może zmienić ludzi.

         Szczególnie ludzi, których kochała.